ریخته گری و ماشینکاری از کجا استفاده می شود؟

ریخته گری و ماشینکاری از کجا استفاده می شود؟

مزایای ماشینکاری: دقت بالا:CNC چند محورفناوری کنترل دقیق سطح میکرون را قادر می سازد ، و آن را به ویژه برای قطعات پیچیده با نیازهای بعدی دقیق مانند تیغه های توربین و ایمپلنت های پزشکی مناسب می کند. پاسخ سریع به تقاضای دسته کوچک: از بین بردن نیاز به توسعه قالب پیچیده ، ماشینکاری را می توان مستقیماً از پرونده های طراحی انجام داد ، به طور قابل توجهی تأیید نمونه اولیه و چرخه تولید در مقیاس کوچک را کوتاه کرد. تکرارپذیری پایدار: برنامه های CNC و مسیرهای استاندارد ابزار ، ابعاد بخشی مداوم و کیفیت سطح را در طول تولید انبوه تضمین می کنند. تولید خودکار: سیستم های CNC کل فرآیند ، کاهش مداخله دستی ، به حداقل رساندن خطاهای عملیاتی و بهبود راندمان تجهیزات مداوم را خودکار می کنند. سازگاری مواد گسترده: سازگار با فلزات ، پلاستیک های مهندسی ، سرامیک و کامپوزیت ها ، برآورده کردن نیازهای عملکرد متنوع مواد صنایع مختلف. 

مضرات ماشینکاری: پردازش ساختار داخلی محدود: ویژگی های پیچیده داخلی مانند سوراخ های عمیق و حفره ها نیاز به تغییرات چند ابزار یا ابزار سفارشی ، افزایش قابل توجهی در پردازش و هزینه دارد. محدودیت های بعدی: محدود با سفر به ماشین آلات و استحکام دوک نخ ریسی ، ماشینکاری دقیق قطعه های بزرگ یا سنگین دشوار است. 

استفاده از منابع پایین: فرآیند برش مقادیر زیادی از تراش های فلزی یا گرد و غبار ایجاد می کند و در نتیجه میزان بیشتری از دست دادن مواد اولیه نسبت به تولید مواد افزودنی یا فرآیندهای نزدیک به شکل ایجاد می شود. ماشینکاری و ریخته گری: پردازش انواع و فناوری ها

انواع: فرز: از یک ابزار چند منظوره چرخان برای برش قطعه کار در امتداد محورهای مختلف استفاده می کند. مناسب برای ماشینکاری سطوح مسطح ، سطوح خمیده و سازه های پیچیده سه بعدی ، از آن به طور گسترده در حفره های قالب و ساخت قطعات خاص شکل استفاده می شود. 

چرخش: با ترکیب چرخش قطعه کار با خوراک خطی ابزار ، قطعات چرخشی (مانند شفت ها و آستین ها) ، قادر به ماشینکاری قطرهای خارجی ، حفره های داخلی و نخ ها است. حفاری: از یک مته مارپیچ برای نفوذ به مواد برای تشکیل یک سوراخ دایره ای استفاده می شود. این دستگاه از ماشینکاری از طریق سوراخ ها ، سوراخ های کور و سوراخ های پله ای پشتیبانی می کند و معمولاً برای تولید انبوه مکان های مکان یابی برای مونتاژ مؤلفه استفاده می شود. سنگ زنی: از یک چرخ سنگ زنی با سرعت بالا برای انجام میکرو برش ها بر روی سطح قطعه کار ، بهبود دقت بعدی و به پایان رساندن استفاده می شود. این مناسب برای تغییر مجدد Edge Edge و ماشینکاری Raceway Bearing با دقت بالا است. کسل کننده: از یک ابزار خسته کننده تک لبه برای گسترش قطر داخلی یک سوراخ از پیش حفر شده استفاده می شود ، و دقیقاً کنترل کازی و استوانه ای سوراخ را کنترل می کند. این ماده معمولاً برای ماشینکاری حفره های داخلی دقیق مانند بلوک های موتور و بدنهای دریچه هیدرولیک استفاده می شود. BROACHING: از یک broach با مشخصات دندان چند مرحله ای استفاده کنید تا در یک حرکت کلید ، اسپلین ها یا سوراخ های داخلی به شکل خاص را تشکیل دهید. این روش بسیار کارآمد است و از کیفیت سطح پایدار برخوردار است و آن را برای تولید انبوه چرخ دنده ها و اتصالات مناسب می کند. برش سیم: برش مواد رسانا با استفاده از اصل الکتروروز. 

این می تواند کانتورهای پیچیده فلزات فوق العاده را پردازش کند و به ویژه برای مهر و موم های دقیق و شکل گیری تیغه موتور هوافضا مناسب است. برنامه ریزی: این ابزار از حرکت متقابل خطی برای برش هواپیماها یا شیارها استفاده می کند. این روش برای ماشینکاری هواپیما از ریل های راهنما و صفحات پایه ابزارهای ماشین بزرگ مناسب است. کار ساده اما نسبتاً ناکارآمد است. 

ماشینکاری الکتروسپارک: از تخلیه پالس برای خوردگی مواد رسانا استفاده می کند. این می تواند میکرو سوراخ ها ، حفره های پیچیده و قالب های کاربید را پردازش کند و محدودیت های سختی برش سنتی را از بین ببرد. هر فرآیند بر اساس ویژگی های ابزار ، مسیر حرکت و سازگاری با مواد ، که به طور جمعی نیازهای کل زنجیره صنعت را پوشش می دهد ، از ماشینکاری خشن گرفته تا فوق العاده ، ترکیب و استفاده می شود. انواع ریخته گری: ریخته گری ماسه ای: از ماسه سیلیس ، خاک رس ، یا اتصال دهنده های رزین برای ایجاد قالب های یک بار یا نیمه دائمی استفاده می شود. حفره قالب با استفاده از مدل شکل می گیرد. این روش برای تولید متنوع فلزات با ذوب بالا مانند چدن و ​​فولاد ریخته گری مناسب است. 

این ماده معمولاً در ساخت اجزای سازه مانند بلوک موتور و دریچه ها استفاده می شود. ریخته گری مرده: فلز مذاب با سرعت بالا ، به سرعت خنک و تشکیل می شود و به یک قالب فولادی با استحکام بالا فشرده می شود. این متخصص در تولید انبوه قطعات نازک دیواره های نازک از فلزات غیر آهنی مانند آلومینیوم ، روی و منیزیم تخصص دارد و به طور گسترده در محصولاتی با نیازهای سطح بالا مانند قطعات خودرو و خانه های الکترونیکی مورد استفاده قرار می گیرد. ریخته گری سرمایه گذاری: از قالب موم به جای یک مدل فیزیکی استفاده می شود که با چندین لایه از پوشش نسوز برای تشکیل پوسته سرامیکی پوشیده شده است. قالب موم از دست رفته ذوب می شود و سپس با فلز مذاب تزریق می شود. این دستگاه می تواند ساختارهای پیچیده و ظریف مانند تیغه های توربین و آثار هنری را تکرار کند ، و به ویژه برای سفارشی سازی دسته کوچک قطعات آلیاژی با دمای بالا در میدان هوافضا مناسب است. ریخته گری گریز از مرکز: با استفاده از نیروی گریز از مرکز برای چسبیدن به طور مساوی فلز مذاب به دیواره داخلی قالب چرخان ، قطعات چرخشی متقارن مانند لوله های یکپارچه و مراکز را تشکیل می دهد. این ترکیب چگالی مواد و راندمان تولید است و بیشتر در تولید لوله ها و حلقه های تحمل استفاده می شود. ریخته گری کم فشار: فلز مایع از طریق فشار هوا به آرامی به یک قالب بسته تزریق می شود تا تلاطم و اکسیداسیون را کاهش دهد. از آن برای تشکیل قطعات توخالی با نیازهای چگالی بالا مانند توازن آلومینیوم و سرهای سیلندر استفاده می شود و مزایای ثبات فرآیند و استفاده از مواد را نیز دارد. ریخته گری از دست رفته از یک الگوی پلاستیکی کف به جای قالب سنتی استفاده می کند. در حین ریختن ، این الگوی تبخیر می شود و از فلز مذاب پر می شود و امکان تولید یکپارچه ریخته گری ها با حفره های داخلی پیچیده را فراهم می کند. این روش برای تولید تک تکه یا دسته کوچک محصولاتی مانند ماشین آلات معدن و محفظه های پمپ و دریچه مناسب است. ریخته گری مداوم شامل جامد سازی مداوم فلز مذاب از طریق قالب و ریخته گری با آب ، تولید مستقیم میله ها ، صفحات یا پروفایل ها است. 

این امر به طور قابل توجهی بازده قالب گیری مواد مانند فولاد و آلیاژهای مس را بهبود می بخشد و به یک فرآیند اصلی برای تولید در مقیاس بزرگ در صنعت متالورژیک تبدیل شده است. هر تکنیک ریخته گری متناسب با ویژگی های قالب ، سیالیت فلزی و نیازهای تولید است و در نتیجه قابلیت های جامع تولید از ریخته گری های هنری گرفته تا اجزای صنعتی ایجاد می شود. تفاوت های کلیدی بین ماشینکاری و ریخته گری: ویژگی های ابزار: ماشینکاری متکی به ابزارهای برش مانند برش های فرز ، مته ها و توری ها برای شکل دادن مستقیم قطعات است ، در حالی که ریخته گری برای ایجاد فضای قالب گیری نیاز به فرآیندهای اولیه مانند ساخت مدل و تهیه قالب دارد. زنجیره ابزار کل فرآیند ، از حک کردن موم گرفته تا تهیه قالب ماسه را پوشش می دهد. از ماشینکاری با کنترل دقیق استفاده می شودسیستم های CNCبرای دستیابی به دقت سطح میکرون و به ویژه در دستیابی به اتمام سطح بالا و جزئیات هندسی پیچیده مهارت دارد. با این حال ، ریخته گری ها تحت تأثیر عواملی مانند دقت قالب و انقباض فلزی قرار می گیرند که برای دستیابی به قوام بعدی نیاز به ریخته گری دقیق یا ریخته گری سرمایه گذاری دارند. 

سازگاری مواد: مواد ریخته گری با نقطه ذوب و سیالیت آنها محدود است. ریخته گری شن و ماسه برای فلزات با ذوب بالا مانند چدن و ​​فولاد ریخته گری مناسب است ، در حالی که ریخته گری بر روی آلیاژهای کم ذوب مانند آلومینیوم و روی تمرکز دارد. ماشینکاری می تواند طیف گسترده ای از مواد ، از جمله فلزات ، پلاستیک های مهندسی و سرامیک را با طیف گسترده تری از سختی پردازش کند. پیچیدگی طراحی: ماشینکاری در شکل گیری لبه های تیز ، سازه های دیواری نازک و سوراخ ها و شکاف های دقیق ، اما در پردازش ساختارهای بسته مانند حفره های عمیق و منحنی های داخلی محدودیت هایی دارد. ریخته گری می تواند اجزای پیچیده ای را با حفره های داخلی و خطوط خمیده (مانند بلوک موتور) در یک قطعه تشکیل دهد ، اما جزئیات آن تیزتر است. مقیاس تولید: ریخته گری مزایای هزینه در تولید در مقیاس بزرگ را ارائه می دهد و قالب ها می توانند پس از یک سرمایه گذاری واحد به سرعت تکرار شوند. ماشینکاری نیازی به قالب ندارد و می تواند از طریق تنظیم برنامه ، نیازهای شخصی سازی دسته کوچک یا تک تکه ای را در خود جای دهد و انعطاف پذیری بیشتری را ارائه دهد. 

عملکرد قسمت: قطعات ماشینکاری به دلیل عدم وجود نقص جامد سازی ، دارای خواص مکانیکی یکنواخت تری هستند. ریخته گری ها ، از طریق فرآیندی مانند جامد سازی جهت و عملیات حرارتی برای بهینه سازی ساختار دانه ، می توانند به استحکام مواد اصلی نزدیک شوند ، اما ممکن است حاوی منافذ میکروسکوپی یا اجزاء باشد. راندمان توسعه نمونه اولیه: ماشینکاری به طور مستقیم از مدل های CAD کاهش می یابد و آزمایشات نمونه اولیه را طی چند ساعت انجام می دهد. نمونه های اولیه ریخته گری نیاز به توسعه قالب و ریختن فلز دارند که مدت زمان زیادی طول می کشد ، اما ریخته گری سرمایه گذاری می تواند با استفاده از الگوهای موم چاپ شده سه بعدی ، روند را تسریع کند. 

ساختار هزینه کلی ریخته گری در هزینه های اولیه قالب بالا است و باعث می شود تا تولید مقیاس برای رقیق کردن هزینه برای هر قطعه مناسب باشد. از طرف دیگر ماشینکاری هیچ هزینه قالب ندارد و از دست دادن مواد و هزینه های کار با اندازه دسته ای به صورت خطی افزایش می یابد و آن را برای محصولات کوچک و متوسط ​​یا با ارزش بالا مناسب تر می کند. این دو فرآیند در صنعت تولید یکدیگر را تکمیل می کنند: ریخته گری تولید انبوه اجزای پیچیده را حل می کند ، در حالی که ماشینکاری تصحیح نهایی ویژگی های دقیق را امکان پذیر می کند و به طور مشترک از زنجیره تولید کامل از خالی به محصول نهایی پشتیبانی می کند.